Idea - Instytut Pileckiego

Witold Pilecki urodził się w 1901 roku. Przed wojną zarządzał majątkiem rodzinnym na Kresach Wschodnich. Po upadku II Rzeczypospolitej od razu zaangażował się w działalność podziemną. Do obozu koncentracyjnego Auschwitz trafił w 1940 roku z własnej woli i za zgodą dowództwa. Spędził tam ponad dwa i pół roku, budował siatkę konspiracyjną, a w raportach dla podziemia informował o sytuacji w obozie i zagładzie Żydów.

Po brawurowej ucieczce z Auschwitz służył w Kierownictwie Dywersji Armii Krajowej, w 1944 roku walczył w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku trafił do niewoli niemieckiej. Do opanowanego przez komunistów kraju wrócił w 1945 roku jako wysłannik gen. Władysława Andersa, aby stworzyć siatkę wywiadowczą. Aresztowany w 1947 roku przez Urząd Bezpieczeństwa, został poddany w śledztwie brutalnym torturom i skazany na śmierć w procesie politycznym. Wyrok wykonano 25 maja 1948 roku.

Rotmistrz Witold Pilecki rzucił wyzwanie dwóm totalitaryzmom: nazistowskiemu i komunistycznemu. Był ofiarą obydwu zbrodniczych reżimów. Jest symbolem patriotyzmu, odwagi, umiłowania wolności i solidarności z prześladowanymi – uniwersalnych wartości wspólnych wszystkim ludziom, fundamentalnych dla tradycji Zachodu. Dzięki uprzejmości rodziny Witolda Pileckiego – Zofii Pileckiej-Optułowicz, Andrzeja Pileckiego i prof. Edwarda Radwańskiego z żoną – Instytut ma zaszczyt nosić Jego imię.